29 Φεβ 2008

Για να δείτε πώς περνάμε...

Ελάτε ν' αποκρέψουμε μαζί!

Ο Μαθητικός Συνεταιρισμός του Δημοτικού Σχολείου Πυλών , συνεχίζοντας το πρόγραμμά του για να περνούν ευχάριστα οι ατέλειωτες χειμωνιάτικες βραδιές στο χωριό μας, σας προσκαλεί την ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2008, στην προβολή της ταινίας από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο «Η δοσατζού», με την αξέχαστη Γεωργία Βασιλειάδου.

Η προβολή της ταινίας θ’αρχίσει στις 7.00 μ.μ. ακριβώς στο Μέγαρο του χωριού μας. Θα τελειώσει στις 8.30 μ.μ.

Εμείς θα σας προσφέρουμε έναν αποκριάτικο μεζέ.
Εσείς απλώς ελάτε!
Γιατί....
τα καλοκαίρια μας είναι μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες....

Το ήξερες αυτό;




Οι μαϊμούδες επειδή τρώνε πολλές άγουρες μπανάνες, τα μάτια και η γλώσσα τους μπορεί να πρασινίσουν!

Μιχάλης Χαροκόπος Γ΄ Τάξη

28 Φεβ 2008

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ




Αφιέρωμα στην Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στη μητέρα Ελλάδα

Η 7η Μαρτίου του 1948 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τα Δωδεκάνησα. Είναι η μέρα που τα νησιά μας, τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα της εθνικής ολοκλήρωσης, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, γίνονται πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας.
Σ' όλη τη μακραίωνη ιστορία τους τα Δωδεκάνησα ακολούθησαν τις τύχες του Ελληνισμού και στα χρόνια της ελεύθερης ζωής και της ακμής του και στα δίσεκτα χρόνια της πτώσης και της παρακμής του. Και καμιά δύναμη δεν μπόρεσε να τους αφαιρέσει την εθνικότητα, την ταυτότητά τους, την πνοή την ελληνική. Διατηρήθηκαν ανόθευτα στη ψυχή, μέσα σε δύσκολες και αβάσταχτες καταστάσεις και όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ενώθηκαν με την ελεύθερη Πατρίδα, τελευταία βλαστάρια μιας ηρωικής και πολυβασανισμένης μάνας, για να επαληθευτεί ο στίχος του νομπελίστα ποιητή μας, Οδυσσέα Ελύτη:
Ήρθαν ντυμένοι "φίλοι" Αμέτρητες φορές οι εχθροί μου Το παμπάλαιο χώμα πατώντας. Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
Όμως για να φτάσουμε στην Ενσωμάτωση και στην 7η Μαρτίου 1948, χρειάστηκαν αγώνες και θυσίες από τον ελεύθερο ελληνικό λαό, αλλά και από τον επί πολλά χρόνια σκλαβωμένο δωδεκανησιακό λαό.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής, όχι μόνο στους πρωτεργάτες, αλλά και σε όλους όσοι με τις θυσίες τους συνέβαλαν στο να ξημερώσει αυτή η μέρα, η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ρόδου αφιερώνει στη μνήμη τους, τις παρακάτω ενότητες:

Α) Πώς φτάσαμε στην 7η Μαρτίου 1948.

Χρονολόγιο των πιο σημαντικών γεγονότων στην πορεία προς την Ενσωμάτωση.
(Επιμέλεια Νίκου Νικολάου)


5 Μαϊου 1912: Η παράδοση των Τούρκων στην Ψίνθο. Οι Ιταλοί, με επικεφαλής τον αντιστράτηγο Giovanni Ameglio, καταλαμβάνουν την πόλη της Ρόδου, λίγες μέρες μετά, ολόκληρο το νησί της Ρόδου και μέχρι τις 20 Μαϊου και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, εκτός του ακριτικού Καστελλορίζου. Αρχίζει έτσι η πρώτη περίοδος της Ιταλοκρατίας, η περίοδος της πολεμικής κατοχής των νησιών.

4 Ιουνίου 1912: Οι αντιπρόσωποι των νησιών, οργανώνουν το πανδωδεκανησιακό Συνέδριο της Πάτμου, και κηρύσσουν τα νησιά αυτόνομη "Πολιτεία του Αιγαίου". Το ψήφισμα του Συνεδρίου και οι διαμαρτυρίες για τη μη τήρηση των υπεσχημένων από τους Ιταλούς, έφτασαν στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, πήραν πλατειά δημοσιότητα και αφύπνισαν συνειδήσεις. Το "Δωδεκανησιακό" είχε ήδη γίνει διεθνές ζήτημα.
Ο ιατρός και αγωνιστής από την Κάλυμνο Σκεύος Ζερβός, ο Ιωάννης Καζούλλης από τη Ρόδο και ο ιατρός Νικόλαος Μαυρής από την Κάσο, θα αφιερώσουν τη ζωή τους όλη για την προώθηση του Δωδεκανησιακού Ζητήματος στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο και στην Αμερική.

Οκτώβρης 1912 - Μάιος 1913: Ξεσπά ο Α΄ Βαλκανοτουρκικός πόλεμος. Πανικόβλητη η Τουρκία από την επίθεση εναντίον της των συνασπισμένων βαλκανικών κρατών, σπεύδει σε διαπραγματεύσεις για τη σύναψη ειρήνης με την Ιταλία.Ο μεγάλος Ρόδιος ευεργέτης και αγωνιστής Ιωάννης Καζούλλης, προσφέρει μεγάλα ποσά σε χρυσές λίρες για τον εξοπλισμό της ελληνικής αεροπορίας και του ελληνικού στρατού.

18 Οκτωβρίου 1912: Υπογράφεται σύμφωνο ειρήνης μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας στο Ouchy της Λοζάνης, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία αναγνωρίζει την ιταλική κυριαρχία στη Λιβύη ενώ η Ιταλία δεσμεύεται να επιστρέψει στην Τουρκία τα Δωδεκάνησα.
Μάιος-Οκτώβρης 1913: Αρχίζει ο Β! Βαλκανικός πόλεμος. Η Ελλάδα, μετά τη νικηφόρα έκβαση των βαλκανικών πολέμων, διπλασιάζεται σε έκταση και σε πληθυσμό. Στην Ελλάδα ενσωματώνονται και όλα τα νησιά του Αιγαίου, εκτός από τα Δωδεκάνησα, που εξακολουθεί να τα κατέχει "προσωρινά", η Ιταλία. Κι έτσι, από μια τραγική συγκυρία, για λίγους μήνες ιταλικής κατοχής, τα Δωδεκάνησα χάνουν τη μεγάλη ευκαιρία να απελευθερωθούν οριστικά!
Ιούλιος 1914: Αρχίζει ο Α! παγκόσμιος πόλεμος, μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ (Αγγλία, Ρωσία, Γαλλία) και των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία). Η Ελλάδα σπαράσσεται από τον Εθνικό Διχασμό, αλλά τελικά τάσσεται στο πλευρό των δυνάμεων της Αντάντ. Η Τουρκία είναι στο αντίπαλο στρατόπεδο.

26 Απριλίου 1915: Η Ιταλία υπογράφει στο Λονδίνο στις 22 Αυγούστου 1915, μυστική συνθήκη με τις δυνάμεις της Αντάντ, με στόχο να θεμελιώσει δικαιώματα για προσάρτηση της Δωδεκανήσου, ως "αντάλλαγμα" της συμμετοχής της στο πλευρό της συμμαχίας.

7 Απριλίου 1919: Οι ιταλικές αρχές επιχειρούν να παρεμποδίσουν τη διενέργεια πανδωδεκανησιακού συλλαλητηρίου για την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα και στην ειρηνική εκδήλωση των κατοίκων, αντέταξαν ένοπλη βία με αποτέλεσμα να φονευθούν στο χωριό Παραδείσι ο ιερέας Παπαλουκάς και η Ανθούλα Ζερβού. Τα γεγονότα, που έμειναν στην ιστορία ως "Αιματηρόν Πάσχα", πήραν μεγάλη δημοσιότητα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, που άρχισε να βλέπει πλέον με συμπάθεια τον δωδεκανησιακό αγώνα.

28 Ιουνίου 1919: Υπογράφεται η συνθήκη των Βερσαλλιών, με την οποία σφραγίζεται το τέλος του Α! παγκοσμίου πολέμου. Η Ελλάδα είναι με τους νικητές.

16 Ιουλίου 1919: Υπογράφεται στο Παρίσι η συμφωνία Τιττόνι-Βενιζέλου που ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τα δωδεκανησιακά αιτήματα. Η Ιταλία, με βάση την παραπάνω συμφωνία, παραχωρεί στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα, εκτός της Ρόδου, που θα παραμείνει για 5 χρόνια ακόμα υπό ιταλική κυριαρχία, μέχρι να αποφασίσουν, με δημοψήφισμα, οι κάτοικοί της.

28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1920: Υπογράφεται από τον κορυφαίο Έλληνα πολιτικό και πρωθυπουργό, Ελευθέριο Βενιζέλο, η θριαμβευτική, για τις ελληνικές θέσεις, συνθήκη των Σεβρών, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας κάθε δικαιώματος και τίτλου επί των νήσων του Αιγαίου, (Δωδεκάνησα) ενώ, με άλλη συνθήκη, την ίδια ημέρα, η Ιταλία παραιτείται, υπέρ της Ελλάδας, όλων των δικαιωμάτων και των τίτλων της επί των κατεχομένων υπ' αυτής νήσων του Αιγαίου. (Ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατά την υπογραφή της Συνθήκης)

Αύγουστος 1922: Ολοκληρώνεται η Μικρασιατική Καταστροφή με την πυρπόληση και τη σφαγή της Σμύρνης. Η μικρασιατική καταστροφή, που προκάλεσε το ξεριζωμό του μικρασιατικού ελληνισμού, ήταν μοιραία και για τα Δωδεκάνησα.

8 Σεπτεμβρίου 1922: Η Ιταλία, επωφελούμενη από την αρνητική εξέλιξη των γεγονότων για την Ελλάδα κηρύσσει δια του υπουργού των Εξωτερικών της, Carlo Sforza, έκπτωτες τις ειδικές συμφωνίες με την Ελλάδα για τα Δωδεκάνησα.

24 Ιουλίου 1923: Η Ελλάδα, αιμόφυρτη κι εξουθενωμένη, υπογράφει τη συνθήκη της Λοζάννης. Η Ιταλία, αφού έχει αθετήσει δυο φορές την υπογραφή της, αποκτά αυτή τη φορά διεθνές νομικό έρεισμα για την παρουσία της στα Δωδεκάνησα.

6 Αυγούστου 1923: Η Ιταλία, προσαρτά, επίσημα πλέον, τα Δωδεκάνησα. Αρχίζει η δεύτερη περίοδος της ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα, με κυβερνήτη, τον Ιταλό γερουσιαστή και πληρεξούσιο υπουργό, Mario Lago.

22 Νοεμβρίου 1936: Στρατιωτικός και πολιτικός κυβερνήτης των νησιών, στη θέση του Mario Lago, αναλαμβάνει ο Cesare Maria De Vecchi, υπουργός παιδείας, ένας από τους τετράρχες του φασισμού και πρώην κυβερνήτης της Σομαλίας.

3 Σεπτεμβρίου 1939: Μετά και τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία, η Αγγλία και η Γαλλία κηρύσσουν τον πόλεμο στη Γερμανία. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη αρχίσει.

28 Οκτωβρίου 1940: Η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο στην Ελλάδα που απαντά με το υπερήφανο "ΟΧΙ". Οι Έλληνες γράφουν σελίδες δόξας στο αλβανικό μέτωπο. Δωδεκανήσιος είναι και ο πρώτος νεκρός αξιωματικός του πολέμου, ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος από τη Χάλκη, που έπεσε ηρωικά στα υψώματα της Τσούκας την 1η Νοεμβρίου 1940. Την ίδια ημέρα, οι Ιταλοί συγκεντρώνουν σε στρατόπεδο (Concentramento), στην τάφρο του φρουρίου όλους τους άρρενες Δωδεκανήσιους Έλληνες υπηκόους.

9 Νοεμβρίου 1940: Ιδρύεται από Δωδεκανήσιους, που ζουν στην Ελλάδα, καθώς και απ' όσους κατορθώνουν να αποδράσουν από τα νησιά, το Σύνταγμα Εθελοντών Δωδεκανησίων, με πρωτεργάτη τον Ιωάννη Καζούλλη και πρώτο προσωρινό διοικητή τον ταγματάρχη Μάρκο Κλαδάκη, από τη Σύμη.

24 Απριλίου 1941: Η Ελλάδα, ύστερα από ηρωική αντίσταση, αναγκάζεται να συνθηκολογήσει και να υποκύψει στους Γερμανούς.

8 Σεπτεμβρίου 1943: Η πτώση του Mussolini στις 25 Ιουλίου 1943 κι η συνθηκολόγηση του νέου πρωθυπουργού Pietro Badoglio στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, γνωστή και ως Armistizio, σηματοδοτεί δραματικές εξελίξεις στα Δωδεκάνησα. Τη διοίκηση της Δωδεκανήσου αναλαμβάνει ο Γερμανός στρατηγός Ulrich Kleeman. Αρχίζει η περίοδος της γερμανοκρατίας στα Δωδεκάνησα.

8 Μαϊου 1945: Ο νέος αρχηγός των γερμανικών Δυνάμεων κατοχής στρατηγός Wagener υπογράφει στη Σύμη το πρωτόκολλο της χωρίς όρους παράδοσης της Δωδεκανήσου στους Βρετανούς συμμάχους και στο διοικητή του Ιερού Λόχου, συνταγματάρχη Χριστόδουλο Τσιγάντε.

9 Μαϊου 1945: Αγγλικές δυνάμεις με τμήματα ινδικών ταγμάτων και άνδρες του Ιερού Λόχου αποβιβάζονται στη Ρόδο. Ο λαός της πόλης και των χωριών, κρατώντας ελληνικές σημαίες, τους επιφυλάσσει αποθεωτική υποδοχή. Γίνεται αμέσως η εγκατάσταση των νέων αρχών. Αρχίζει η περίοδος της αγγλοκρατίας στα Δωδεκάνησα.

15 Μαϊου 1945: Φτάνει στη Ρόδο το θρυλικό καταδρομικό "Αβέρωφ" και μαζί του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δαμασκηνός, με την ιδιότητα του Αντιβασιλέως, πρώτος Έλληνας αρχηγός που επισκέπτεται τα ελεύθερα πια Δωδεκάνησα.

27 Ιουνίου 1946: Στο Παρίσι και στο Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων Δυνάμεων, αποφασίζεται να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Πρόκειται για απόφαση-σταθμό στην πορεία του δωδεκανησιακού λαού προς την ένωσή του με τη μητέρα Ελλάδα

10 Φεβρουαρίου 1947: Υπογράφεται στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και των συνασπισμένων Δυνάμεων (και Ελλάδας) και της Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες.

31 Μαρτίου 1947: Στις 31 Μαρτίου 1947 ο Βρετανός διοικητής των συμμαχικών Δυνάμεων Κατοχής Δωδεκανήσου ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, παραδίδει τη Στρατιωτική Βρετανική Διοίκηση στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Αρχίζει η μεταβατική περίοδος της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοίκησης Δωδεκανήσου.

9 Ιανουαρίου 1948: Με τον υπ' αριθμ. 518 νόμο της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων ορίζεται: "Αι νήσοι της Δωδεκανήσου Ρόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Σύμη, Κως, Λέρος, Τήλος και Καστελλόριζον, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, προσαρτώνται εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947". Με το νόμο αυτό, που αποτελεί τη ληξιαρχική πράξη της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στη μητέρα Ελλάδα, τερματίζεται το μεταβατικό στάδιο της ελληνικής στρατιωτικής διοίκησης. Η 7η Μαρτίου 1948, ορίζεται ως ημέρα της πανηγυρικής τυπικής ενσωμάτωσης.

7 Μαρτίου 1948: Ο βασιλιάς των Ελλήνων Παύλος και η βασίλισσα Φρειδερίκη, μέσα σε φρενίτιδα ενθουσιασμού, φτάνουν στη Ρόδο συνοδευόμενοι από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, υπουργούς, στρατιωτικούς και άλλους επισήμους. Επικεφαλής της Κεντρικής Δωδεκανησιακής Επιτροπής, οι πρωτεργάτες του δωδεκανησιακού αγώνα, ο ιατρός από την Κάλυμνο Σκεύος Ζερβός και ο πανεπιστημιακός καθηγητής Μιχαήλ Βολονάκης από τη Σύμη. Μετά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, ο υπουργός Εσωτερικών Πέτρος Μαυρομιχάλης διαβάζει από τον εξώστη του διοικητηρίου το βασιλικό διάταγμα:

Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα

Παύλος Α!Βασιλεύς των ΕλλήνωνΑπεφασίσαμεν και διατάσσομεν:
Άρθρον 1ον Αι νήσοι της Δωδεκανήσου, Ρόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Τήλος, Σύμη, Κως, Λέρος και Καστελλόριζο, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, είναι προσηρτημέναι εις το ελληνικόν κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947.Ο παρών νόμος, ψηφισθείς υπό της Δ! Αναθεωρητικής Βουλής και παρ' ημών σήμερα κυρωθείς, δημοσιευθήτω δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και εκτελεσθήτω ως νόμος του κράτους.

Εν Αθήναις τη 3η Ιανουαρίου 1948 Παύλος Α!

Η Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα έχει και τυπικά πλέον τελεσθεί.

Πηγή: ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΡΟΔΟΥ

Το ήξερες αυτό;

Ο αθλητισμός κάνει καλό στην υγεία! Τουλάχιστον όταν δεν χτυπάμε κεφαλιές ! Για την ακρίβεια, αυτά τα χτυπήματα στο κεφάλι μπορεί να προκαλέσουν ζημιές στον εγκέφαλο και να σε κάνουν λιγότερο έξυπνο ! Να λοιπόν μια καλή δικαιολογία, όταν οι βαθμοί σου δεν είναι καλοί!
Ειρήνη Βαρδαούλη Δ ΤΆΞΗ

27 Φεβ 2008

Το ήξερες αυτό...

Ο Πύργος του Άιφελ στο Παρίσι βάφεται κάθε 7 χρόνια. Γι' αυτό το μικρό "φρεσκάρισμα" 25 ελαιοχρωματιστές δουλεύουν για ένα χρόνο και ξοδεύουν περίπου 60 τόνους μπογιά. Οι ελαιοχρωματιστές δεν πρέπει να ξέρουν μόνο να βάφουν, αλλά και να σκαρφαλώνουν,γιατί τον περισσότερο χρόνο βάφουν κρεμασμένοι από σκοινιά.
ΑΝΝΑ ΣΙΣΑΜΗ Ε' ΤΆΞΗ΄

26 Φεβ 2008

Το ήξερες αυτό;

Στη Σικελία μια γάτα έφυγε από το σπίτι, γιατί δεν άντεχε άλλο να συγκατοικεί με το σκύλο του σπιτιού. Μετά από οκτώ χρόνια ο σκύλος πέθανε και η γάτα επέστρεψε μια μέρα στο σπίτι μαζί με ένα γάτο και τρία γατάκια.
Βασίλης Σκούλλος Ε' τάξη

25 Φεβ 2008

Η συνεστίασή μας στις 24 Φεβρουαρίου 2008


Την Κυριακή στις 24/2/08 μαζευτήκαμε και πάλι όλα τα παιδιά του χωριού μας και φάγαμε μαζί. Η κάθε οικογένεια έφερε από ένα φαγητό, όπως πίτσα, κεφτεδάκια, κότα, μακαρονάκι κοφτό, τυροπιτάκια, κότα πανέ κ.τ.λ. Μετά το φαγητό απολαύσαμε ένα νοστιμότατο προφιτερόλ, που η έφτιαξε η Πρόεδρος του Μαθητικού Συνεταιρισμού μας . Στη συνέχεια μαζέψαμε το τραπέζι και είδαμε μια ταινία, που λέγεται "Σαν το σκύλο με τη γάτα" . Μπορείτε να δείτε και βίντεο από τη συνεστίασή μας!


ΑΝΝΑ ΣΙΣΑΜΗ, Ε΄ τάξη


Το ήξερες αυτό;

Τα μυρμήγκια δεν κοιμούνται καθόλου, ενώ οι καμηλοπαρδάλεις κοιμούνται 20 λεπτά το 24ωρο!

Μαρία Φράγκου.

23 Φεβ 2008



28 Φεβρουαρίου 1998 -
28 Φεβρουαρίου 2008

10 χρόνια από την αδελφοποίηση του Σχολείου μας με το Δημοτικό Σχολείο Πύλας Κύπρου.

22 Φεβ 2008

Άρχισαν τα καρναβάλια!

Μάσκες, τραγούδια, γέλια, χοροί, στολίδια, χρώματα, παιχνίδια μέ κορδέλες, χαρτοπόλεμος καί... ρόπαλα, ξεφαντώματα κι ἄλλα παρόμοια, ἀρχίζουν νά κυριαρχοῦν στή ζωή μας τίς μέρες αὐτές. Μά, ἀπόκριες φτάνουν, θά μοῦ πεῖτε. Τί ἄλλο νά κάνουμε; “ Ἀνοίγει τό Τριώδιο” τήν ἐρχόμενη Κυριακή κι ὁ κόσμος θά γεμίσει σερπαντίνες καί χαρτοπόλεμο. Καί μάσκες, μάσκες πολλές! Ἀλήθεια, ξέρετε ἀπό ποῦ προέρχονται ὅλες αὐτές οἱ γιορτές; Ποιά εἶναι ἡ ἀρχή τους; Ποιές εἶναι οἱ ρίζες τους; Καί τί σχέση μπορεῖ νά 'χουν αὐτά μέ τούς Χριστιανούς; Προσέξετε, σᾶς παρακαλῶ, αὐτή τή σύντομη ἱστορική ἀναδρομή!

Τά πολύ παλιά χρόνια ζοῦσαν στόν τόπο μας οἱ πρόγονοί μας, οἱ "ἀρχαῖοι Ἕλληνες". Οἱ συνήθειές τους ἦταν λίγο πολύ ἴδιες μέ τίς δικές μας. Καλλιεργοῦσαν τή γῆ, πήγαιναν γιά κυνῆγι, ὕφαιναν τά ροῦχα τους, πίστευαν, ὅμως, στά εἴδωλα, στούς 12 ψευτοθεούς τοῦ Ὀλύμπου, ἔκτιζαν ναούς γι' αὐτούς καί τούς ἑτοίμαζαν γιορτές γιά νά τούς εὐχαριστοῦν. Ἐκτός, ὅμως, ἀπό τούς 12 θεούς τοῦ Ὀλύμπου, ὑπῆρχαν καί μερικοί ἄλλοι, οἱ μικρότεροι θεοί, ὅπως τούς λέμε τώρα. Ἕνας ἀπ' αὐτούς ἦταν ὁ Διόνυσος, ὁ ὁποῖος προστάτευε τή γεωργία καί τ' ἀμπέλια κι ἦταν ὁ θεός τοῦ κρασιοῦ καί τοῦ γλεντιοῦ.

Οἱ ἄνθρωποι πίστευαν τότε ὅτι ὁ Διόνυσος χάριζε στούς ἀνθρώπους τή βλάστηση καί τή γονιμότητα τῆς γῆς. Ὅπως τώρα, ἔτσι καί τότε, ἡ βλάστηση τῆς γῆς, ἐρχόταν τήν ἄνοιξη. Καθώς λοιπόν ὁ Διόνυσος ἔφερνε τήν ἄνοιξη, οἱ Ἕλληνες ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ἑτοίμαζαν γιορτές καί πανηγύρια γιά νά τόν ὑποδεχτοῦν, νά τόν εὐχαριστήσουν γιά τή βλάστηση καί νά τόν παρακαλέσουν νά καθίσει μέ τήν άνοιξη στή γῆ, ὅσο μπορεῖ περισσότερο.

Σ’ αὐτή τή γιορτή, πού τήν ἔλεγαν "Ἀνθεστήρια" (ἀνθίζουν τά λουλούδια) διασκέδαζαν κι οἱ ἴδιοι πάρα πολύ, γιατί ἡ ἄνοιξη πάντα φέρνει χαρά. Πῶς διασκέδαζαν; Ἔτρωγαν κάθε λογῆς φαγητά, ἔπιναν κρασί, χόρευαν ὅλη τήν ὥρα, φοροῦσαν μάσκες στά πρόσωπά τους, πείραζαν -πολύ ἄσχημα μερικές φορές- ὁ ἕνας τόν ἄλλο.

Τά "Ἀνθεστήρια" μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ἄρχισαν νά ξεχνιοῦνται. Δέ χάθηκαν ὅμως ὁλότελα. Ἄν ταξιδέψουμε σέ μερικά νησιά καί χωριά τῆς πατρίδας μας (Θράκη, Ἤπειρο, Σκύρο...) θά δοῦμε ὅτι πολλοί ἄνθρωποι γιορτάζουν καί σήμερα ἀκόμη μέ τόν ἴδιο σχεδόν τρόπο, τά "Ἀνθεστήρια".

Ὅμως, γι' αὐτή τήν ἀρχαία εἰδωλολατρική γιορτή ὑπάρχει κι ἄλλη ἄποψη. Ἕνας πανάρχαιος ἑλληνικός μύθος μιλοῦσε γιά τήν Περσεφόνη, τήν κόρη τῆς Δήμητρας, τῆς θεᾶς τῆς γεωργίας, πού ζοῦσε τό μισό χρόνο στά βάθη τῆς γῆς, στόν Ἅδη καί τόν ἄλλο μισό πάνω στή γῆ, ὅπως οἱ σπόροι, πού μένουν τό φθινόπωρο καί τό χειμώνα μές στό χῶμα, γιά νά βγάλουν λουλούδια καί καρπούς τήν άνοιξη καί τό καλοκαίρι.

Πίστευαν, λοιπόν, οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, ὅτι στήν ἀρχή τῆς ἄνοιξης, τίς ἀρχές τοῦ Μάρτη, τότε πού γιορτάζουν τά “Ἀνθεστήρια”, ἡ Περσεφόνη ἀνέβαινε ἀπό τόν Ἅδη στή γῆ. Μαζί της ἀνέβαιναν κι οἱ ψυχές τῶν νεκρῶν, ἀνανεωμένες κι αὐτές ἀπό τήν ἀναγέννηση τῆς φύσης, γιά νά μείνουν στή γῆ δυό μέρες, ἴσα-ἴσα γιά νά προλάβουν νά χαροῦν τήν ἄνοιξη. Γι' αὐτό κι οἱ ζωντανοί μές στή χαρά καί στό γλέντι, δέν ξεχνοῦσαν νά ἑτοιμάσουν ἕνα φαγητό γι' αὐτές, καμωμένο μέ κάθε λογῆς σπόρους, δημητριακά καί ὄσπρια, τήν "πανσπερμία", ὅπως τήν ἔλεγαν.

Πολλοί μάλιστα ἤθελαν νά πειράξουν τούς φίλους τους, παριστάνοντας τίς ψυχές. Φοροῦσαν λοιπόν μάσκες καί περίεργα ροῦχα κι ἔτρεχαν ἀπό δῶ κι ἐκεῖ χοροπηδῶντας καί φωνάζοντας παράξενα. Κάπως ἔτσι ἴσως ξεκίνησε ἡ συνήθεια νά μασκαρεύονται οἱ ἄνθρωποι αὐτές τίς μέρες. Γιατί ἐνῶ ἔχουν περάσει τόσα χρόνια, πολλές σημερινές συνήθειες τῶν Ἑλλήνων κρατοῦν ἀπό τήν ἀρχαία Ἑλλάδα.

Ἡ ὀνομασία “ΑΠΟΚΡΙΕΣ” ἔρχεται ἀπό τά βυζαντινά χρόνια καί λέγεται ἔτσι, γιατί τήν τελευταία Κυριακή αὐτῆς τῆς περιόδου ἀρχίζει ἡ ἀποχή ἀπό τό κρέας. Δηλαδή, τίς μέρες αὐτές ἀποχαιρετάμε τό κρέας, μιά καί σέ λίγο ἀρχίζει ἡ νηστεία τῆς Μεγάλης Σαρακοστής. Τήν ἴδια σημασία ἔχει καί ἡ ξένη ὀνομασία “καρναβάλι” πού βγῆκε ἀπό τή φράση “κάρνε βάλε” καί ἡ ὁποία σημαίνει “κρέας ἔχε γειά”. Ἔχει γίνει ὅμως, μιά σπουδαία παρεξήγηση μέ τά ἔθιμα αὐτῶν τῶν ἡμερῶν καί νομίζω ὅτι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι ν' ἀσχοληθοῦμε μ' αὐτό καί νά σᾶς ποῦμε ὅλη τήν ἀλήθεια!

Ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἐκκλησία μας εἶναι γνωστό ὅτι δέ συμφωνεῖ καθόλου μέ τή γιορτή αὐτή, πού ὅμως ἔχει καθιερωθεῖ ὡς ἔθιμο. Γιατί καμιά, ἀπολύτως καμιά σχέση μέ τή Χριστιανική μας πίστη δέν ἔχουν ὅλα τοῦτα τά μασκαριλίκια ! Τ' ἀντίθετο μάλιστα! Ἡ Ἐκκλησία μας τήν περίοδο αὐτή τοῦ Τριωδίου, θέλει νά μᾶς προετοιμάσει γιά τή μεγάλη περίοδο νηστείας, μετάνοιας καί προσευχῆς πού έρχεται σέ λίγο, τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Ἡ Ἐκκλησία μας θέλει ν' ἀρχίσουμε σιγά - σιγά τήν προπόνηση στά πνευματικά ἀθλήματα. Γι' αὐτό προβάλλει τίς δύο πρῶτες Κυριακές τρία πρόσωπα. Τήν πρώτη, τόν Τελώνη καί τό Φαρισαῖο καί τή δεύτερη, τόν “Ἄσωτο υιό” γιά νά παραδειγματιστοῦμε ἀπό τή ζωή τους. Γιά νά μήν εἴμαστε ψηλομύτες καί ὑπερήφανοι, σάν τό Φαρισαίο, ἀλλά ταπεινοί καί μέ μικρή ἰδέα γιά τόν εαυτό μας. Γιά νά γνωρίσουμε ποιός εἶν' ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ- Πατέρα! Τό δρόμο τῆς συγγνώμης καί τῆς μετάνοιας! Τήν τρίτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου, ἀκούγεται στίς Ἐκκλησίες μας τό Εὐαγγέλιο τῆς Μελλούσης Κρίσεως, τῆς πιό σημαντικῆς δηλαδή ὑπόθεσης καί στιγμῆς τῆς ζωῆς μας! Κι οἱ περισσότεροι χριστιανοί οὔτε κἄν ἐκκλησιάζονται ἐκείνη τήν ἡμέρα, ἀφοῦ ξενύχτησαν τό προηγούμενο Σαββατόβραδο σέ κάποιο ἀποκριάτικο γλέντι, μιᾶς καί εἰδικά ἐκεῖνο τό βράδυ διοργανώνονται τά περισσότερα γλέντια!

Τό ἀληθινό περιεχόμενο καί νόημα τοῦ Τριωδίου δέν ἀρέσει ἀσφαλῶς καθόλου στό μεγάλο ἐχθρό μας, τό διάβολο. Πού θέλει πολύ μακρυά ἀπ' αὐτά νά μᾶς πάει, νά μπερδέψουμε τό δρόμο πού ὁδηγεῖ στό Χριστό καί στήν Ἐκκλησία μας. Ἐξάλλου, ἄς μήν ξεχᾶμε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ ἀρχιμασκαράς! Πού γιά νά μᾶς ρίξει στά δίχτυα τῆς ἁμαρτίας καί νά λυπήσουμε τό Θεό, χίλιες-δυό μορφές καί μάσκες βάζει, γιά νά τά καταφέρει! Κι ὕστερα, ἀξίζει τόν κόπο νά ξοδεύουν τόσα λεφτά οἱ δῆμοι καί οἱ σύλλογοι, γιά τή διοργάνωση αὐτῶν τῶν ἐκδηλώσεων, πού τόσο πολύ ζημιώνουν, ὄχι μόνο οἰκονομικά, ἀλλά κυρίως ψυχικά καί πνευματικά τούς χριστιανούς μας;

Κι οἱ γονεῖς, πού παίρνουν στολές καί σπαθιά καί καπέλα κι ἕνα σωρό ἄλλα παρόμοια γιά νά διασκεδάζουν τά παιδιά τους -ἄς ποῦμε ὅτι διασκεδάζουν- μιά μέρα, μιά ὥρα; Κι ἀξίζει τόν κόπο, ἀκόμη καί πολλά σχολεῖα, πού δουλειά τους εἶναι νά λένε τήν ἀλήθεια στά παιδιά καί νά ξυπνᾶνε τό μυαλό τους, ἀξίζει τόν κόπο, νά σπαταλοῦν μιάν ὁλόκληρη μέρα, τήν τελευταία ἑβδομάδα τῆς Ἀποκριᾶς γιά τά μασκαριλίκια καί τά ξεφαντώματα; Τό ζήτημα εἶναι πολύ σοβαρό! Ἔχει πάμπολλες προεκτάσεις, στίς ὁποῖες κι ἄλλες φορές θά ἀναφερθοῦμε.

Πόσο χαίρεται ὁ ἀρχιμασκαράς, ὁ διάβολος κι ὁ Θεός πόσο λυπᾶται, πού μπερδέψαμε τό θέλημά Του μ' αὐτές τίς εἰδωλολατρικές συνήθειες. Στό χέρι μας εἶναι νά ζήσουμε σωστά κι ὄμορφα μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας! Νά μήν ἀκολουθήσουμε τούς συγγενεῖς ἤ τούς φίλους μας στά ἁμαρτωλά ξενύχτια, τά γλέντια καί τά μεθύσια, ἀλλά νά προσπαθήσουμε ν'ἀξιοποιήσουμε καί νά ζήσουμε τίς ὄμορφες στιγμές καί τίς εὐκαιρίες πού δίνει σ' ὅλους μας ἡ μάνα μας ἡ Ἐκκλησία! Γιατί μόνο ἐκείνη μπορεῖ νά γαληνέψει τήν καρδιά μας! Μόνο ἐκείνη μπορεῖ νά δώσει τό πραγματικό, τό ἀληθινό νόημα στή ζωή μας! Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια! Αὐτός εἶναι ὁ δύσκολος, μά ὄμορφος δρόμος, πού μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός μας νά ἀκολουθήσουμε! Θά τόν ἀκούσουμε;

+Ἀρχιμ. Καλλίνικος Μαυρολέων

Το ήξερες αυτό;

Οι βάτραχοι, επειδή τρώνε πολλές πυγολαμπίδες, μπορεί ν'αρχίσουν κι αυτοί κάποια στιγμή να φέγγουν!

Ευγενία Χαροκόπου

Γεια σας! Είμαστε κι εμείς εδώ!

Γεια σας! Είμαστε τα παιδιά του μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου Πυλών Καρπάθου. Κατοικούμε σε ένα μικρό, αλλά πολύ όμορφο χωριό, με εξαίσια θέα και θαυμάσιο ηλιοβασίλεμα! Μπορεί να είμαστε λίγοι, μόλις οκτώ, αλλά έχουμε όρεξη να κάνουμε πολλά πράγματα για να κρατάμε το χωριό μας ζωντανό!



Ευχόμαστε να έχουμε επικοινωνία με πολλούς συγχωριανούς μας, που βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, αλλά και να βρούμε νέους φίλους!